Η Όπερα της Πεντάρας με Ελεύθερη Είσοδο στο Θέατρο Πέτρας.

“Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ” του Μπέρτολ Μπρέχτ Θεατρική Ομάδα Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών «ΑΦΑΝΤΟΙ» Κυριακή 22 Ιουλίου 2012, 9:30 μ.μ. Μια μικρή αναφορά στους ''Άφαντους'': Άφαντος σημαίνει να είσαι ξανά παιδί. Οι Άφαντοι δημιουργούν ένα καινούργιο κόσμο με ανθρώπους που έχουν την δύναμη να αλλάζουν. Φωνές, χαμόγελα, αυτοσχεδιασμοί όλα μπλέκονται με ένα ρυθμό που σε παρασύρει και σε παίρνει από την πραγματικότητα και ό, τι αυτή συνεπάγεται. Το σώμα δεν ορίζεται από τίποτα άλλο παρά την λαχτάρα του να είναι μέρος του κύκλου και η ψυχή από μια γαλήνη, μια ηρεμία σαν να ανήκει εκεί από καιρό. Και οι μονάδες γίνονται ένα σύνολο, μια μουσική, μια αρμονία.  Για το έργο: Σόχο, Λονδίνο, 1928. Ένας εγκληματίας με τη συμμορία του. Ένας εκμεταλλευτής ανθρώπων με την πανούργα γυναίκα του, ένας διεφθαρμένος αρχηγός αστυνομίας και οι «αθώες κορούλες τους». Μία «βασίλισσα του δρόμου», πόρνες και μία προδομένη ερωμένη χωρίς λόγο να ζει. Ζητιάνοι, που ασκούν κριτική στην κοινωνία, άνθρωποι που είναι και νιώθουν παραγκωνισμένοι, «ονειρεύονται οι ζητιάνοι? μήπως δεν ονειρεύονται? και τότε πως μπορούν να ζουν?» . Οι παρουσιαστές του Μπρεχτικού θεάτρου μας εισάγουν σε ένα παιχνίδι ισχύος. Απ' τα κατώτερα στρώματα ως την «καλή κοινωνία του Κλάριτζ» ήρωες μπλεγμένοι σε μια ζάλη για την ανάδειξη του δυνατότερου. Η αράχνη, υφαίνει και ξετυλίγει τον ιστό της, σε ένα έργο με γέλιο, τραγούδι, αλλά και συγκίνηση για το «τι κάνει ο άνθρωπος για να επιζήσει». Μία ομάδα, πενήντα άτομα, σας παρουσιάζουν τη δική τους «Όπερα της Πεντάρας». Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο του Μπέρτολ Μπρεχτ, σε μουσική Κούρτ Βάϊλ (1928) και στο «Ρομάντζο της Πεντάρας»(1935) , ένα δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα με αναφορά στους ήρωες του πρώτου που επεξηγεί καλύτερα τα γεγονότα. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε το κείμενο «Στον καιρό των ζητιάνων» του Νίκου Τσούλια. Οι συνοδοιπόροι στη «στρατευμένη τέχνη» Μπρέχτ και Βάϊλ, με τα έργα που έγραψαν είχαν στόχο να ξεμπροστιάζουν τη δόμηση της αστικής κοινωνίας και να στοχοποιήσουν τους «καρχαρίες» που την κυβερνούν. Με το συγκεκριμένο έργο είχαν στόχο να ασκήσουν κριτική στο αστικό θέατρο και τον -μονάχα- ψυχαγωγικό του χαρακτήρα καθώς και σε αυτόν καθεαυτό το φορέα του, την όπερα. Βέβαια, δεν τα κατάφεραν απόλυτα, καθώς το κοινό της εποχής τους, λάτρεψε την «όπερα» και τα τραγούδια της έγιναν ευρέως γνωστά. Αυτός, είναι και ο λόγος που λίγα χρόνια μετά ο Μπρεχτ έγραψε το «Ρομάντζο», δηλαδή προς αποκατάσταση των ιδεών του. Όπως και να 'χει, σήμερα, παρουσιάζεται μία πολιτική σάτιρα με έναν πολύ ξεκάθαρο στόχο. Οι συγγραφείς της, πιο σύγχρονοι από ποτέ, αποκαλύπτουν το προσωπείο της «καλής κοινωνίας» και μας προκαλούν να παλέψουμε για όσα μας ανήκουν. «Στην ζωή δεν παίρνεις ποτέ αυτό που αξίζεις, αλλά πάντοτε αυτό που διεκδικείς» Μπέρτολτ Μπρέχτ Είσοδος Ελεύθερη

 πηγή : http://petroupoli.gr